Wat hebben Jan Mulder, Dinand Woesthoff, de klantenservice van de UPC, Sven Kockelmann, journalisten die live in een uitzending zeggen dat ze ‘het beter ergens niet over kunnen hebben’, ‘me’ in plaats van mijn of m’n in Twitterberichten, het liken van ernstig zieken, vermisten en geslagen dieren, DWDD, Mart Smeets, Blof, wokrestaurants, HBO’ers die niet weten wanneer ze met –d, –t of –dt moeten eindigen, slappe friet, de woorden ‘respect’ en ‘inspiratie’, mensen die ‘kanker’ als bijvoeglijk naamwoord gebruiken, Geert Wilders, Ron Boszhart, Joost Eerdmans en Coldplay, gemeen? We hoeven ze volgens mijn Facebookvrienden niet meer terug te zien in 2014. Wij vragen ons af waar jullie zonder kunnen in 2014? En vooral ook wat jullie meenemen uit 2013? Voor mij was 2013 het meest leerzame in mijn werkend bestaan. Daarom neem ik jullie mee door mijn leerjaar 2013. Want er is veel, heel veel, waar ik in 2014 mee verder wil!
Papier!
Maart 2013 was voor mij een bijzondere maand in mijn professionele leven. Met ons team van Qrnemagazines maakte we voor het eerst een eventmagazine. Tijdens de tweedaagse conferentie ‘Petje af voor de burger’ gingen we een dag en avond op pad met de conferentiedeelnemers, ’s nachts fabriceerde we een magazine over die dag en dat lieten we ’s morgens drukken. Voor de lunch op de tweede dag kregen de deelnemers een magazine. De verbazing op de gezichten van de deelnemers bij het zien en voelen (papier!) van ‘hun’ eerste conferentiedag is iets waar ik in 2014 geen genoeg van kan krijgen! Tijdens die conferentie ontmoette ik Dennis en Marleen van de VIPbus en Boukje Keijzer van 7Zebra’s. Het gemak waarmee we elkaar vonden en de bereidheid om elkaars inbreng tijdens die conferentie te versterken, ook die ervaring gaat mee naar 2014! Zelfs letterlijk, want in de gemeente Zevenaar kwamen we elkaar weer tegen, in het traject Frisse wind in de wijk. Die intensieve en succesvolle samenwerking is nu verdiept en heet het Spoor van Vernieuwing. We delen een gezamenlijke droom: een samenleving die vanuit zichzelf ontwikkelt, groeit en bloeit. Waarin het initiatief voor nieuw beleid uit bewoners komt en bewoners verantwoordelijkheid voor hun dromen willen en durven nemen. Waarbij zij zich geroepen voelen hun volle potentie in te zetten voor de kwaliteit van hun leven en leefomgeving. Hup: ook die droom gaat mee naar 2014!
Mee naar 2014
Terug naar mijn leerjaar 2013, even weg van de ‘dingen die gebeurd zijn’. Wat ik vooral geleerd heb, is dat niets in de wereld verandert door beleidsplannen, door plannen van aanpak en door visiestukken. Waardoor dan wel? Door mensen die doen. Professionals, ambtenaren, bewoners die ‘gewoon’ aan de slag gaan. Je verandert door te doen en te delen. Dat inzicht gaat niet ‘zomaar’ mee naar 2014, nee, ik ga het uitventen waar ik maar kan! Nog een echte eyeopener: het fenomeen eigenaarschap. Daar zit passie en energie in. Daardoor ontstaat dus beweging. Dat bleek ook afgelopen woensdag. We organiseerden met de gemeente Tiel een ontbijtsessie ‘Eitje tikken met…’. Doel? Dromers in Tiel een steunsysteem bieden. Mensen met een droom in contact brengen met anderen die hen verder willen en kunnen helpen. Daar sprak Annelies. Ze heeft een overzichtelijke droom: een speeltuin voor kleintjes. Ze heeft een locatie op het oog, de buurt doet de rest zelf. De speeltoestellen, het toezicht, het planten van bomen en struiken, het onderhoud… Over geld sprak ze niet eens. De woningcorporatie en gemeente zeiden al snel: ‘Er is geen reden waarom dit er niet kan komen’. Met veel eigen kracht en minimale ondersteuning van anderen gaan zij hun droom verwezenlijken. Zonder afhankelijk te zijn: ze zijn en blijven eigenaar van hun eigen droom!
Nepbubbels
Een laatste les van 2013 die meegaat naar 2014 dan. Iets wat ik iedereen gun: maak van je werk een feest! Dat kan echt. Met minimale middelen maak je van iedere teamvergadering een klein feestje. Zet een bloemetje neer, koop een paar flessen nepbubbels en –wijn, zet wat zoutjes neer, kies een leuke locatie (en die zijn er ook vlak bij het gebouw waar jij werkt), doe die presentatie gewoon eens anders en ervaar wat het met de groep en jezelf doet. Ik heb de magie van de VIPbus en –caravans keer op keer mee mogen maken. Daar vergaderen mensen niet, ze delen er. En parkeren hun stokpaardjes buiten. Die context laat geen ruimte voor geklaag en problemen, nee, dromen en kansen staan centraal. Ambtenaren, professionals en bewoners lopen iedere keer weer met een brede glimlach naar buiten, de schouders rechter, de kin net iets verder omhoog…
2014!
Ik kan niet wachten op 2014! En jij?
Wat laat jij achter? En wat neem je mee? Deel het!
En wensen iedereen een fameus uiteinde en een sprankelend 2014!
